از اولین قدم‌هایی که پادکست برای باز کردن راهش در دنیا برداشت، ۲۰ سالی می‌گذرد. اما شاید بتوان گفت آغاز محبوبیت و شهرت چشمگیر پادکست در ایران، پس از شیوع کرونا و شروع قرنطینه‌های ملال‌آور بود. دورانی که همه‌مان به هر چیزی چنگ می‌زدیم تا رنگ تازه‌ای به روزهای کسالت‌بارمان دهیم. چشم‌هایمان را به کتاب و فیلم عادت داده بودیم اما گوش‌هایمان بی‌نصیب مانده بودند. همان روزها بود که نام پادکست بیش از پیش بر زبان‌ها افتاد. در آن دوران پادکست بیشتر شبیه به یک سرگرمی برای علاقه‌مندان بود و کمتر کسی فکر می‌کرد که روزی این‌قدر همه‌گیر شود؛ اما بالاخره کم‌کم مخاطبان خودش را پیدا کرد و محتواهای متنوع‌تری را در اختیارشان قرار داد. تفاوتی ندارد که سلیقۀ شما به کدام سمت‌و‌سو است. محتوای خبری، آموزشی، طنز، سرگرم‌کننده و هر چه بخواهید در این دنیا پیدا می‌کنید.
علاوه بر تنوع و جذابیت در محتوا، پادکست‌ها مزایای دیگری هم دارند، برای مثال دسترسی به آن‌ها به آسانی ممکن است. شما در هر زمان و مکانی که تمایل داشته باشید می‌توانید پادکست مورد علاقۀ خود را گوش دهید؛ آن‌ها در اختیار شما هستند پس می‌توانند جایگزینی مناسب برای رادیو و تلویزیون نیز باشند.
از نکات مثبت دیگر این است که آن‌ها کم‌هزینه هستند. چه برای تولید پادکست چه برای گوش سپردن به آن هزینۀ گزافی نیاز نیست. تنها داشتن یک تلفن همراه، حتی ساده‌ترین نوع آن و دسترسی به اینترنت کفایت می‌کند.
همین موضوع رابطه‌ای یکدست میان گوینده و مخاطبش می‌سازد. آن‌ها با هم و در کنار هم هستند. علاوه بر این به دلیل گفت‌و‌گو یا مصاحبه‌محور بودن اغلب پادکست‌ها، رابطه از یکدست بودن فراتر رفته و صمیمی هم می‌شود و مخاطب از گوش سپردن به آن لذت بیشتری می‌برد.
در پایان باید گفت که پادکست‌ها فقط یک رسانۀ سرگرم‌کننده نیستند. آن‌ها می‌توانند نقش مهمی در آگاهی‌بخشی و آموزش جامعه نیز داشته باشند. با افزایش کیفیت پادکست‌ها، مخاطبان آن نیز به مراتب بیش از گذشته شده و گسترش دانش و آگاهی جامعه نیز در ابعاد گسترده‌تری ارتقا خواهد یافت.
یک پاسخ
خیلی خوب بود، درود خانوم محسنی